In de rubriek ‘Throwback Thursday’ nemen we een duik in het archief van stadions die ons inmiddels ontvallen zijn. Stadions die hun sporen in het voetbal dubbel en dwars verdient hebben, maar werden ingehaald door de tijd en inmiddels is vervangen door een nieuwer exemplaar.
In deel 2:
Highbury, art-deco tussen de arbeiders.
<dir=”ltr” lang=”en”>Class is permanent #highbury pic.twitter.com/g1hgh9oFwy
— Voetbaltempels (@voetbal_tempels) October 6, 2015
Dit beeld zegt meer dan duizend woorden. Woorden over het geweldige Arsenal Stadium, vrijwel altijd Highbury genoemd naar de wijk waarin het stond. Hoewel iedereen bij de Londense club in haar laatste jaren op Highbury wist dat ze uit hun jasje aan het groeien waren, had iedereen het liefst voor altijd in het knusse stadion willen blijven.
Het Arsenal Stadium werd in 1913 gebouwd voor Woolwich Arsenal, het voetbalteam van een munitiefabriek. In de zomer van 1913 werd het stadion, ontworpen door Archibald Leitch, gebouwd en de opening vond plaats op 6 september 1913 tegen Leicester Fosse (voorloper van Leicester City, red.). Het stadion bestond uit een overdekte hoofdtribune aan de oostzijde, geflankeerd door drie open terraces.
In de jaren ’30 werd het stadion flink verbouwd. Er werd zowel een nieuwe west(’32) als oost (’36) gebouwd. Tevens kreeg de Northern terrace een dak en op de Southern terrace werd een klok geïnstalleerd, hiermee werd het de Clock End. De komende vijftig jaar veranderde er weinig op Highbury. Alleen de North Stand, gebombardeerd in de oorlog, moest worden herbouwd. In de jaren 50 werden er floodlights geïnstalleerd, als één van de eerste stadions. De wedstrijd tegen Hapoel Tel Aviv op 19 september 1951 was de eerste onder kunstlicht op Highbury.
Het Taylor-rapport zorgde eind jaren ’80, begin jaren ’90 voor een aantal aanpassingen: In 1988 kreeg Clock End, de laatste onoverdekte terrace, een laag skyboxes en een dak. De North Bank werd in 1993 gesloopt en opnieuw opgebouwd als een zittribune. In datzelfde jaar werd de terrace op Clock End omgevormd tot een all-seater. De capaciteit van Highbury, die voor de Taylor-regels boven de 60.000 lag, werd hierdoor teruggedrongen tot 38.419.
Na de aanstelling van trainer Arsène Wenger groeide Arsenal uit tot één van de absolute topclubs in Engeland. Met verzorgd voetbal en geweldige selecties groeide de populariteit van Arsenal enorm, wat de interesse bij het publiek liet groeien. Highbury zat elke twee weken al tot de nok vol en de wachtlijsten voor een seizoenskaart groeide met de dag. De mogelijkheid tot verdere uitbreiding van Highbury was er niet; Het stadion kon geen kant op tussen de omringende behuizing en de East Stand was bovendien een beschermd gebouw. Arsenal waagde een poging om Wembley te kopen, alleen dit plan vond geen doorgang.
Het bestuur, dat het liefst op Highbury wilde blijven, koos in 1999 voor de bouw van een nieuw stadion. Enkele honderden meters verderop zou er een nieuw stadion worden gebouwd met 60.000 zitplaatsen, een stadion waarin Arsenal bijna twee keer zoveel supporters kwijt kon en in het spoor kon blijven van de andere topclubs. Op 7 mei 2006 speelde Arsenal zijn laatste thuiswedstrijd op Highbury, een 4-2 overwinning op Wigan Athletic.
In augustus 2006 werd het Emirates Stadium geopend. Ironisch genoeg verloor Arsenal, dat tussen 1998 en 2005 steevast bij de eerste 2 eindigde, daar de aansluiting met de andere topploegen. De prijzenkast bleef zelfs bijna een decennia dicht, tot de club in 2014 de FA Cup won.
Na de doop van het Emirates Stadium werd Highbury gesloten als voetbalstadion. The North Bank en Clock End werden gesloopt en maakte plaats voor appartementen. De East Stand en West Stand, beiden beschermde gebouwen, behielden hun art-deco uiterlijk en werden gerenoveerd tot appartementen. Het veld werd omgeploegd tot een binnentuin. Het doet nu dienst als Highbury Square en telt 650 appartementen. Met een beetje fantasie zie je de contouren van het oude Highbury nog terug. Alleen de iconische buitenkant van de East Stand, die al meer dan een eeuw het straatbeeld van Avenell Road bepaald, is nog precies zoals in de glorietijden van Londens succesvolste club in het knusse Highbury.
Fans van Arsenal zullen nog wel eens terugdenken aan hun tijd op Highbury, toen hun club nog werd gevreesd in plaats van uitgelachen.
VOETBALTEMPELS 
Geef een reactie