Het Olympiastadion Berlin was in 2006 voor het eerst decor van een grote wedstrijd; De finale van het wereldkampioenschap tussen Italië en Frankrijk. De hele wereld zag hoe Zinedine Zidane Frankrijk op voorsprong zette, hoe Marco Materazzi nog voor rust met een kopbal gelijk maakte en hoe de wedstrijd langzaam op een penaltyserie uitdraaide. Twintig minuten in de verlenging gebeurde het iconische moment wat bij de hele wereld nog op zijn netvlies staat: Zidane deelt een kopstoot uit aan Materazzi en kan in zijn laatste officiële duel als speler met rood inrukken. In de penaltyreeks mist David Trezeguet zijn penalty en kroont Fabio Grosso zich tot de held van Italië. Berlijn was voor even weer het middelpunt van de wereld, met het Olympiastadion als decor.
De Nazi-spelen
De geschiedenis van het nu hypermoderne complex gaat terug tot 1931. In dat jaar krijgt Berlijn de Olympische Spelen van 1936 toegewezen. Als de NSDAP-partij van Adolf Hitler twee jaar later aan de macht komt in Duitsland, wordt er uit diverse hoeken om een verplaatsing van het toernooi gevraagd. De IOC gaat niet in op deze kreten en de Olympische Spelen worden in 1936 gewoon in de Duitse hoofdstad gehouden. Een buitenkans voor Hitler om de ‘politieke en sportieve suprematie’ van zijn Nazi-Duitsland te tonen aan de rest van de wereld. Samen met architect Werner March ontwierp Hitler de plannen voor een Reichsportfield, een olympisch complex met enorme afmetingen, met het Olympiastadion als middelpunt.
Na drie jaar bouwen aan de westelijke rand van Berlijn werd het Olympiapark voor publiek geopend. Een complex van 1,3 vierkante kilometer, met naast het stadion een amphitheater, olympisch zwembad en verschillende andere sport-accommodaties. Het stadion zelf was een 110.000 plaatsen tellend stadion met twee brede ovale ringen, die alleen onderbroken werden door het olympische podium aan de westkant. Het veld is 12 meter ingegraven, wat het stadion maar 17 meter hoog maakt van buitenaf gezien.
Duitsland domineerde de Spelen en behaalde 89 medailles, waarvan 33 gouden. De held van het toernooi is geheel tegen de zin van Hitler niet een Ariër uit het Derde Rijk, maar iemand uit Oakville, Alabama. De zwarte Amerikaan Jesse Owens behaalde goud op zowel de 100 als de 200 meter sprint, en ook op de estafette en het verspringen was hij de beste. Deze editie van de Spelen bleek achteraf de laatste voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.
Na de Spelen maakte het stadion zijn status als Nazi-verzamelplaats waar. Om en bij het stadion vonden vaak Hitler Jugend-bijeenkomsten plaats en het verzorgde afleiding voor de Duitse soldaten. Toen de oorlog begon werd het stadion echter snel alleen nog maar gebruikt voor oorlogszaken. Vijf jaar later, na de oorlog en de verdeling van de stad Berlijn kwam het stadion in Engelse handen. Langzaam gaven zij het sportpark terug aan de Duitsers, die de naam al snel veranderde van Reichsportfield naar Olympiastadion.
In de jaren daarna onderging het stadion een aantal ingrijpende verbouwingen. Onder meer de atletiekbaan en lichtinstallatie werden vervangen, en op de noord-en zuidtribune werd een dak geplaatst. In 1963 verhuisde de Berlijnse club Herta BSC van hun oude stadion Die Plumpe naar het Olympiastadion. In 1974 vonden er in Berlijn als één van de speelsteden voor het Wereldkampioenschap drie wedstrijden plaats. De grote wedstrijden van het toernooi, de finale en de troostfinale, worden echter in het Olympiastadion van München gespeeld.
Weldmeisterschaft
Begin jaren ’90 is Berlijn van plan zich kandidaat te stellen voor de Olympische Spelen van 2000. Dit zou een grondige renovatie van het stadion betekenen. Hoewel Berlijn in 1993 sneuvelde in de tweede stemronde ten koste van Sydney kwam de renovatie er toch. De onderste ring werd extra verlaagd en het dak werd doorgetrokken over alle tribunes. De renovatie viel alsnog samen met een groot evenement; in 2000 kreeg Duitsland het Wereldkampioenschap van 2006 toegewezen.
Begin september 2004 opende de nationale elftallen van Duitsland en Brazilië, hoofdrolspelers van de finale van het WK 2002, het stadion met een onderlinge wedstrijd. Ronaldinho en Kevin Kuranyi scoorde in een 1-1 gelijkspel. In de zomer van 2006 werden er zes wedstrijden gespeeld tijdens het WK, waaronder dus de eerder besproken finale tussen Frankrijk en Italië.
Met 74.000 zitjes is het Olympiastadion het grootste all-seater stadion van Duitsland.
Olympiastadion Berlin
Bespeler:Hertha BSC
Capaciteit:74.000
Geopend:1936
Verbouwd: 1972-1973, 2000-2004
Topwedstrijden
2006: Frankrijk – Italië 1-1, 4-5 ns (WK, 2006)
2015: FC Barcelona – Juventus 3-1 (Champions League)
VOETBALTEMPELS 