Ze waren er zo dichtbij. Na overwinningen op Oostenrijk en Italië en een gelijkspel tegen West-Duitsland plaatste het Nederlands Elftal zich als winnaar van groep 1 voor de finale van het WK 1978 in Argentinië. Het Zuid-Amerikaanse land werd ten tijde geregeerd door Jorge Videla, een luitenant-generaal die sinds zijn machtsgreep in 1976 het land onder dictatoriale omstandigheden regeerde. De rol van Argentinië als gastland was erg discutabel, omdat het land in het buitenlandse nieuws enkel nog werd gekoppeld aan martelingen, ontvoeringen en verdwijningen.
In de finale kwam Nederland tegenover het Argentijnse elftal te staan, die na een 6-0 overwinning eerste waren geworden van groep 2, op doelsaldo. Brazilië had eerder die dag al gespeeld (3-1 winst) en eindigde op +5, twee meer dan Argentinië. Verschillende verklaringen beweren dat Peru vervolgens is omgekocht dan wel geïntimideerd door Videla, die zijn land maar al te graag zag winnen om het imago van zijn land in de wereld wat op te poetsen. Peru deed een stapje minder en Argentinië eindigde op +8. Op 25 juni 1978 komen beide teams elkaar tegen op het veld van Estadio El Monumental. Mario Kempes scoort de openingstreffer, waarna Dick Nanninga acht minuten voor tijd gelijk maakt. Rob Rensenbrink heeft de winnende op zijn schoen, maar schiet in de blessuretijd tegen de paal, waarna Argentinië in de verlenging de wedstrijd naar zich toe trekt. Argentinië wordt dus wereldkampioen, maar de waarde van de titel wordt tot de dag van vandaag betwijfeld. “Van wat ik nu weet, kan ik niet zeggen dat ik trots ben op de winst. Maar ik realiseerde me dat destijds allemaal niet, de meeste van ons niet. We speelden gewoon voetbal”, liet aanvaller Leopoldo Luque optekenen enkele jaren na de wereldtitel.
El Monumental
El Monumental, het stadion waar de finale plaats vond, was ten tijde van het WK het grootste stadion van Argentinië, een status die het vandaag de dag nog steeds heeft. Tijdens de negen wedstrijden die er werden gespeeld paste er 76.600 mensen in het stadion.
Op 25 mei 1935 werd de eerste steen gelegd voor het nieuwe stadion van River Plate. Bij de bouw werd er een extra sterke fundering aangelegd, omdat het stuk land waarop het kwam te staan overstromingsgevoelig was door de nabijgelegen Rio de la Plata. Precies drie jaar en een dag later opende River Plate en Peñarol het nieuwe stadion. Op het ontwerp gemaakt door architecten José Aslan en Hector Ezcurra bestond het stadion uit vier gebogen tribunes, die op het eerste oog lijken op een doorlopende constructie. Bij de opening stonden van deze vier tribune er maar drie. De noordtribune was wegbezuinigd om zo de bouwkosten onder de 3 miljoen dollar te houden. Bijna 68.000 mensen paste bij de opening in het U-vormige stadion.
De vierde tribune werd eind jaren ’50 gebouwd en gaf El Monumental zo zijn karakteristieke vorm. De nieuwe tribune bracht de capaciteit op 90.000. In 1959 werd de Copa América in Argentinië gehouden. Tussen 7 maart en 4 april werden er 21 wedstrijden gespeeld in El Monumental, waaronder de beslissende 1-1 tussen Argentinië en Brazilië, waardoor Argentinië zijn koppositie behield en de Copa won (De Copa was destijds 1 poule met alle Zuid-Amerikaanse landen).
In 1968 verloren 71 supporters het leven in het stadion, nadat zij na de Superclásico verdrukt raakte bij poort 12. Met de veiligheid van de supporters en de organisatie van het WK 1978 in het achterhoofd, werd het stadion gerenoveerd. De capaciteit werd hierdoor teruggebracht tot 76.600, allen zitplaatsen.
In 1986 werd El Monumental officieel vernoemd naar Antonio Vespucio Liberti, de man die tussen 1933 en 1969 vier keer voorzitter was van River Plate. Hij was de initiator van het stadion, en tekende in 1934 het contract waarmee hij het stuk grond kocht waar El Monumental nu nog steeds op staat. Vespucio wordt binnen River gezien als de man achter het succes van River in de jaren ’40 en ’50, waarin het 9 van de huidige 24 titels binnenhaalde. Het is hiermee veruit de succesvolste club in Argentinië. De club kende de afgelopen jaren ook diepe dalen. In juni 2011 degradeerde River Plate voor het eerste uit de hoogste divisie, na een verloren tweestrijd met Belgrano. In de nacht na de beslissende wedstrijd in Monumental vielen er 70 gewonden en werden er 50 mensen gearresteerd bij de rellen na de degradatie. Als gevolg hiervan mocht River Plate een jaar lang geen wedstrijden in El Monumental spelen. De club keerde na één seizoen weer terug naar de hoogste divisie en is inmiddels weer terug waar het hoort; In 2014 werd het kampioen van de Torneo Final, een jaar later wonnen ze de Copa Libertadores, onder andere door tegenstander Tigres in El Monumental met 3-0 te verslaan.
El Monumental
Bespeler: River Plate
Capaciteit: 67.664
Geopend: 1938
Verbouwd: 1958, 1978
Topwedstrijden:
1966: River Plate – Peñarol 3-2 (Copa Libertadores, terugwedstrijd)
1976: River Plate – Cruzeiro 2-1 (Copa Libertadores, terugwedstrijd)
1978: Argentinië – Nederland 3-1 nv (WK 1978)
1986: River Plate – América 1-0 (Copa Libertadores, terugwedstrijd)
1987: Uruguay – Chili (Copa América)
1996: River Plate – América 2-0 (Copa Libertadores, terugwedstrijd)
2011: Uruguay – Paraguay (Copa América)
2015: River Plate – Tigres 3-0 (Copa Libertadores, terugwedstrijd)
VOETBALTEMPELS 